یک روز ترس داشت جهان از نسیم‌شان            از نــوع پـادشـاهـی روی گـلـیـم‌شـان

از مـدت سـکـوت یـل خـیـبــری شـان            از بخـشـش بـدون حـساب کـریـم‌شـان

از یک سرِ بدون تن و لشکری بزرگ            از قـامت به وقت عـبادت دو نـیـم‌شان

از علمشان از آن همه شاگرد فقهشان            مـوسای بین حـبـس ولیکـن کـلـیم‌شان

از اقتدار حضرت سلطانشان به طوس            از هـفت ساله مرد عـلیم و‌ حکـیم‌شان

از جـامـعـه به خاطـر نـوع زیـارتـش            از اهـدنا الصراطِ فـقـط مـستـقـیـم‌شان

از سُرّ من رَأی که هنوزاست بین حصر            از مـاه بـین لـشکـر دشمن مـقـیـم‌شان

از آن کسی که نیست به زعم جهانیان            از قـسمتی که مانـده برای قـسـیـم‌شان

امروز نیز ترس جهان از زیارت است            از نـسخـۀ جـدیـدِ به طـرز قـدیـم‌شـان

گیرم که در بقیع حرم شد خراب، نیست            در نقشه‌ها کجای جهان در حـریم‌شان